Bon Bini Bonaire

De eerste maand zit er bijna op. Voor ons gevoel al een hoop meegemaakt en gezien. Niet allemaal rozegeur en manenschijn kan ik je vertellen.. Ondanks dat iedereen Nederlands spreekt ben je toch echt in een ander land met zijn eigen gebruiken en regels. Hieronder een verslag van hoe het er hier aan toe gaat op Bonaire en wat we zo al hebben meegemaakt.

De eerste paar dagen hadden we gedacht het rustig aan te doen. We zijn een beetje in de buurt gaan wandelen om te kijken waar we terecht zijn gekomen maar kwamen eigenlijk al snel tot de conclusie dat we vervoer nodig hebben om ons te verplaatsen. Wat een kleine wandeling in NL zou zijn is hier een enorme onderneming. Ook op de harde manier geleerd dat je echt elke dag moet smeren! Zo kwamen we van een rondje boodschappen totaal uitgeput en verbrand terug in ons huis. 🥵 Ja, zelfs ik was verbrand! Dat komt echt niet vaak voor. We hebben op dag 3 dan ook maar gelijk een scooter gekocht. Vooral voor Thomas bedoeld omdat ik toch echt wel liever een auto wil. Omdat Thomas nog niet helemaal geslaagd was voor zijn rijbewijs😄 moest ik de scooter gaan ophalen. Ik denk dat het een jaar of 18 geleden is dat ik voor het laatst op een scooter heb gereden. Het heeft de nodige stress met zich meegebracht kan ik je vertellen...

Gelijk ook maar even een auto gekocht. Er zijn hier op het eiland 2 Soorten auto's te koop. Een nieuwe, net uit NL of Amerika verscheept, of een "eiland" auto. Alles zit onder het stof wat hier op het eiland ligt en niets werkt zoals het zou moeten werken. Het is een Ford focus geworden met kuren. We hebben hem gekocht van een spaanse mevrouw die 2 woorden engels sprak. Omdat iedereen hier spaans spreekt heb ik echt geen idee bij wat voor instanties ik geweest ben maar op een zeker punt gaf ze mij de sleutels en ben ik er vanuit gegaan dat de auto van mij is. 😂 Niet veel later zaten wij in onze "patron" op rondreis over het eiland. Ik weet nog dat we het heel leuk vonden om een wilde ezel tegen te komen maar na dat punt ging het bergafwaards. De auto viel een paar keer uit en we hadden echt geen idee waarom. (en dat als dochter van een automonteur) Het schijnt dat we hele mooie dingen onderweg hebben gezien met prachtige zoutvlaktes en slavenhuisjes maar om eerlijk te zijn heb ik er niet veel van meegekregen. Ik ben een ietswat neurotisch en angstig aangelegen typje dus ik was 'not amused'... We hebben het uiteindelijk gered tot aan huis waarna ik de auto de dagen erna even niet meer wilde zien!

Na een bezoek aan een garage en $130 lichter schijnt het probleem opgelost te zijn. Nog steeds branden er lampjes waarvan ik niet weet waarvoor het dient en gaan er spontaan belletjes rinkelen maar ik laat het los.. :)

De dagen gingen voorbij waarin we veel hebben gesnorkeld en waarin Thomas ongeveer 6 keer per week de BBQ heeft aangestoken. Kan ook 7 zijn. Ik heb wat collega's ontmoet en ook daar een gezellige BBQ gehad. Ik had weer frisse moed gekregen en heerlijk ontspannen en gelukkig ook wat bijgebruind ging ik even langs bij het Fundashon Mariadal. Mijn nieuwe werkplek. Ook hier gaat alles op het eigen tempo. Poco poco zeggen ze hier.. (rustig an!) Het is de bedoeling dat ik wat papieren teken en meekrijg om ons hier voor een half jaar in te schrijven en te verzekeren. Inmiddels 3.5 week verder maar nog niet gelukt kan ik je vertellen. Het komt vast goed.

In onze laatste vakantie week hebben we nog een hoop gedaan. Nou, eigenlijk vooral naar het strand geweest en gesnorkeld. De onderwaterwereld is hier wel echt fantastisch. Echt heel erg veel vissen. Groot en klein door elkaar met de prachtigste kleuren. Het is echt heel bijzonder om tussen honderden vissen tegelijkertijd te zwemmen alsof je bij ze hoort. Ik heb echt zonder overdrijven al wel honderd verschillende dieren onderwater gezien. Thomas en Sem hebben zelfs al een zeeschildpad gezien! Ik blijf netjes in het turkoise water met mijn snorkel maar de mannen begeven zich vaak naar de "afgrond". Als ik onderwater kijk krijg ik letterlijk hoogtevrees zo hoog is het. Of eigenlijk dieptevrees dan..

Hoogtepunten van onze vakantiedagen zijn alle mooie plekjes waar we regelmatig naar terug gaan en die veel te zien zijn op FB en de ezelopvang. In je eigen auto mag je op een park rondrijden met gekochte wortels tussen ongeveer 700 ezels. Ze komen gelijk naar je auto toe en steken gewoon de kop bij je naar binnen. Ze zijn echt super lief en laten zich graag aaien voor een wortel.

Dan was de dag eindelijk daar. Mijn eerste werkdag in het Fundashon Mariadal. In totaal 2 verloskamers en 2 bedden voor kraam/zwanger/neo. Je zit aan een bureau waar gelijk aansluitend de verloskamers zijn. Er is een map met zwangere die deze maand komen te bevallen. Voor de maand mei zijn het er 16. Je weet dus bij voorbaat ook al dat het er niet meer kunnen worden. Dit is het en dit blijft het. Betekent gelukkig niet dat je geen andere werkzaamheden hebt. Ik heb nog geen dag meegemaakt dat er niets te doen is. Zal vast nog wel komen want de helft van die 16 zijn al bevallen haha. Ik heb leuke collega's vanuit Nederland die hier net als mij een aantal maanden blijven. We doen geregeld  leuke dingen met elkaar of wisselen tips uit. Omdat ik niet de jongste meer ben meng ik mij niet zo in het uitgaans leven. Wij vinden het heerlijk om in de avond een wandeling over de boulevard te maken en een ijsje te halen of gewoon genieten van de zonsondergang. (die is hier elke dag rond 18.45 al!)

Ook de collega's uit Bonaire zijn super aardig. Iedereen zit hier vol verhalen en we lachen wat af. We leren elkaar woorden wat echt hilarisch is. Het is even wennen om de gebruiken en protocollen te leren kennen van het eiland maar ook dat is poco poco. Als het een keer anders is komt het ook allemaal goed. Afspraken zijn hier meer een richting. Ook bijvoorbeeld een primaire sectio komt gewoon aanwandelen en we zien wel. Geen opname of CTG van te voren. Allemaal onnodig werk.. 😁

Het ziekenhuis ziet er van buiten af best groot uit. De verpleegafdelingen is in werkelijkheid 1 gang. Ook de gang waar ik in werk. De sentebibu (het hospitaal) heeft 16 kamers waarvan kamer 1 voor ons is. De rest van het gebouw bestaat uit poliklinieken, special care en SEH. Het grootste gedeelte van de ruimte wordt gebruikt als verzorgingshuis. Waar wij nog airco hebben in de gang zitten daar elke dag een stuk of 80 ouderen bij elkaar spelletjes te doen of tv te kijken. Ze krijgen daar ook te eten en te drinken. Iedereen uit een tuitbeker. Eigenlijk best triest als je er doorheen loopt om bij de botika (apotheek) te komen. 

Sem gaat inmiddels ook naar school. Een hele kleine school met 4 duo klassen. Sem zit met groep 5 en 6 in de klas. Qua schoolwerk lopen ze iets voor maar als ik bekijk wat ze doen op een dag vraag ik mij af hoe het kan. Ze zijn veel buiten en met extra lessen bezig. Maar gelukkig heeft hij het prima naar zijn zin! Hij heeft al vriendjes gemaakt en gaat gewoon mee in de flow.
Na school is het tijd voor ontspanning. Met veel minder huiswerk dan in NL is er nog genoeg tijd om leuke dingen te doen. Het is heerlijk om school of werk uit te lopen en je in de caribbean te bevinden om nog even te snorkelen of genieten van een drankje. Daar kan ik wel aan wennen. 😁

Ook Thomas is begonnen met werken. Hij geeft kayak tours aan toeristen van de cruise schepen. Hij zit helemaal in zijn element en wil denk ik nooit meer naar huis.

Het huis waar we in wonen (kas Dialma) is echt te gek. We wonen 1 straat van de boulevard vandaan waar we geregeld "even" een duik nemen in de caribische zee. Ook George gaat het steeds leuker te vinden in z'n zwemvest. Zijn staart begint al te wiebelen als hij hem ziet. 😁

Warmste dag: 31 graden
Koudste dag: 26 graden (s'nachts)
Temperatuur van de zee: 29 graden
Aantal regendagen: 2
Aantal bevallingen: 1
Aantal BBQ's: 20
Aantal muggenbulten: 3000